Piotr Zaborny
Historia
iBook
Wielu Polaków było przekonanych, że jest człowiekiem nie godzącym się na wyzysk w stosunkach pracy, że jest wrażliwy na niesprawiedliwość społeczną i krzywdę słabszych. Obserwując jego wojenną i powojenną działalność, zauważyli, że jest jednocześnie gorącym patriotą i narodowcem czyli nacjonalistą obronnym, który, nawet za cenę sponiewierania i uwięzienia, potrafi ł bronić interesów swojego państwa. Wiedzieli, że był jedynym polskim komunistą, który miał odwagę mówić J. Stalinowi - NIE. Nic dziwnego, że entuzjastycznie go popierali, mówili o nim serdecznie i z troską. Traktowali go, jak kolejnego polskiego Mesjasza, który cierpiał w więzieniu za Polskę i powrócił w 1956 roku do władzy nie dla sławy i własnych korzyści, ale aby służyć narodowemu państwu, Polakom, a zwłaszcza ludziom pracy najemnej. Kiedy rządził, zawsze kierował się racją państwa. Było tak wówczas, kiedy postawił się Stalinowi w sprawie kołchozów i uszanowania tradycji PPS. Było tak, kiedy nakazał N.S. Chruszczowowi cofnąć sowieckie czołgi do baz wyjściowych oraz kłócił się z nim o dopłaty za wyeksportowany przez ludzi Bieruta do ZSRR węgiel po złodziejskich cenach. Było tak, kiedy poparł Breżniewa, bo dowiedział się, że Chruszczow chciał „sprzedać" Niemcom kawałek Polski. Tak było również pod koniec lat 1960-tych, kiedy rozpoczął walkę z ekipą L. Breżniewa o ograniczenie oszukiwania Polski przy produkcji statków i bronił się przed zwiększeniem dostaw węgla do ZSRR, kiedy chciał przeprowadzić gruntowną reformę gospodarki, postulowaną od lat przez "puławian". Przywódcy ZSRR od początku byli nieufni wobec Gomułki, bo wiedzieli, że czuje się przede wszystkim Polakiem, a dopiero potem komunistą i internacjonalistą. Tak było w 1943 roku, kiedy został sekretarzem PPR. Tak było również wtedy, kiedy był ministrem Ziem Odzyskanych i kiedy powrócił do władzy w 1956 roku. Nie lubili go i bali się, bo był za bardzo narodowy i propaństwowy, bo nie dał się przerobić na homo sovieticus.
Spis treści
- Wstęp
- Wprowadzenie
- Rozdział I. Droga do komunizmu
- 1. Trudne dzieciństwo
- 2. Gomułka - robotnik
- 3. Robotnik - socjalista
- 4. Od trybuna związkowego do komunisty - idealisty
- 5. Turystyczne zaskoczenia i rozczarowania rewolucjonisty
- 6. Narodziny państwowca
- 7. Przecieranie oczu - zaskoczenia uciekiniera
- Rozdział II. PPR - drogą W.Gomułki do odtworzenia państwa
- 1. Nowe otwarcie dla odbudowy Polski
- 2. W cieniu internacjonalisty P.Findera
- 3. Jak Gomułka został liderem partii?
- 4. Spory wokół KRN, a wielka polityka
- 5. "Krecia robota" internacjonalistów
- Rozdział III. W. Gomułka - narodowiec i państwowiec
- 1. Komunista - realista polityczny
- 2. Tworzenie zrębów nowej Polski
- 3. Droga towarzysza Wiesława do "polskiej drogi do socjalizmu"
- 4. Próby przebudowy państwa
- 5. Minister - państwowiec
- 6. Bezpardonowy atak czyli rok 1948
- 7. Wiesław "siedzi", a Tomasz urzęduje
- 8. Pro memoria - kalendarium mesjanizmu W.Gomułki
- Rozdział IV. "Październikowy" powrót i "grudniowe" odejście
- 1. Powrót Wiesława
- 2. "Dość wiecowania!" czyli o tym, jak trudno rządzić Polakami
- 3. W drodze do "Marca '68"
- 4. "Marzec '68" czyli początek końca wielkiego polityka
- 5. Upadek Wiesława
- 6. Kulisy "Grudnia '70"
- Postscriptum
- Zakończenie
- Bibliografia
Ilość stron ; 382
Księgarnia Kimota
Pobierz eBook Władysław Gomułka. Komunista, Narodowiec, Państwowiec wprost na Twój komputer, komórkę lub e-czytnik
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz